Męskie hormony płciowe

Testosteron, główny męski hormon płciowy, jest sterydem wydzielanym przez komórki interstycjalne w jądrach. Warunkuje on dojrzewanie w okresie pokwitania oraz utrzymanie i prawidłowe funkcjonowanie w męskim układzie rozrodczym różnych przewodów i gruczołów dodatkowych, jak również drugorzędnych cech płciowych i popędu płciowego. Usunięcie jąder, czyli kastracja, przed pokwitaniem zapobiega pojawieniu się drugorzędnych cech płciowych. Znanych jest ponadto wiele innych hormonów i ich funkcji. Szyszynka jest małym gruczołem znajdującym się głęboko w mózgu; pełni ona funkcje neurohormonalne, regulując niektóre wewnętrzne rytmy biologiczne. Wiadomo, że uszkodzone tkanki uwalniają substancję zwaną histaminą, która rozkurcza mięśnie ścian naczyń krwionośnych i zwiększa ich przepuszczalność. Miejscowe efekty działania histaminy są pożyteczne. Ułatwia ona ruch białych krwinek i przeciwciał do miejsca uszkodzonego i pomaga w zapobieganiu i zwalczaniu infekcji. Zwiększony poziom histaminy w krwi może być jednak nieprzyjemny w skutkach, zwłaszcza w stanach alergicznych. Na przykład w gorączce siennej reakcja antygenu z przeciwciałem zachodzi w śluzówce nosa; w czasie tej reakcji dochodzi do uszkodzenia komórek i uwolnienia histaminy, która z kolei powoduje zwiększenie przepuszczalności ścian naczyń włosowatych, a tym samym zwiększa przepływ płynów zarówno z samych naczyń, jak i z gruczołów śluzowych. Taki „cieknący nos” jest próbą pozbycia się ze śluzówki czynników drażniących i chociaż nieprzyjemny, jest pożyteczny. Histamina uwolniona do prądu krwi może wywierać odległe działanie o typie hormonalnym, wywołuje bowiem skurcz ścian oskrzelików, czasem tak silny, że utrudnia oddychanie, np. w stanie zwanym astmą. Nadmierne uwalnianie histaminy może być zmniejszone przez środki powszechnie znkne jako środki antyhistaminowe.